The Monkey review – Vervelende apenstreken
FilmsVorig jaar was Longlegs een van de grote verrassingen voor velen. Een horrorfilm waar maar weinigen naar uitkeken en eentje die werd uitvergroot door zijn virale marketing. Nu is de regisseur, Osgood Perkins, alweer terug met een nieuwe film. Eentje met een sterrencast. Ik vertel je er alles over in mijn The Monkey review.
Als je het hebt over horrorfilms, is er eigenlijk één naam die meteen bij je op moet komen: Stephen King. Er zijn al heel wat verhalen van de schrijver verfilmd en met The Monkey komt daar nog een bij. En als het gaat om speelgoed en poppen, is er zeker een persoon die je dan aan je verbonden wil hebben: James Wan. De bedenker van Billy The Puppet, Annabelle en M3GAN kan nu nog een speeltje toevoegen aan zijn prijzenkast.
Little Drummer Monkey
Nu we iedereen genoemd hebben, kunnen we het eindelijk over de film zelf gaan hebben. Met alle namen die aan deze film verbonden zijn, kan het bijna niet anders dan dat dit een horrorfilm is. Echter, de makers nemen dit met een korreltje zout. The Monkey is namelijk geen hardcore horrorfilm, maar meer een donkere komedie. Een horrorfilm die zichzelf niet te serieus neemt.
Dit is meteen te merken aan de manier waarop het verhaal wordt geïntroduceerd. We leren onze hoofdpersoon namelijk kennen door middel van een voice-over. Je voelt meteen dat het verhaal met een knipoog verloopt. Dit merk je helemaal wanneer Hal Shelburn (Theo James) na jaren eindelijk weer zijn broer ziet. Zijn broer, Billy Shelburn, wordt namelijk gespeeld door Theo James zelf.
Het maakt de film alleen maar lachwekkender. Wat dit nogmaals extra uitvergroot, zijn de fascinerende moorden die het apenspeeltje pleegt. Van mensen doorboren met een harpoen in een pandjeswinkel tot babysitters onthoofden aan de grill in een hibachirestaurant. Hoe gekker, hoe beter. Dit is dan ook meteen het probleem van de film. Het verhaal is niet geweldig en dus blijf je verlangen naar de volgende moord.
The Monkey review
The Monkey is een leuke, extreem bloederige horrorfilm, die zichzelf niet al te serieus neemt. De makers zijn niet bang stomme grappen te plaatsen of extreme moordscènes in elkaar te flansen. Het laatste is zeker hun sterkste punt. Waar het verhaal nog wel iets aangescherpt kan worden, zijn de kills de scènes waar je voornamelijk naar uitkijkt. Hoewel ik dus enorm van de film heb genoten, weet ik niet of ik hem iedereen kan aanraden.
Geef een reactie